W historii miasta funkcjonowały tylko dwie nazwy: Zabrze i Hindenburg. Dawni mieszkańcy mieli też swoje propozycje: „wysokie hałdy”, „dolina dymu” czy „kamienie sztolniowe”.
Podział Górnego Śląska po plebiscycie i powstaniach śląskich przyspieszył przyznanie Zabrzu praw miejskich w 1922 roku. Jego usytuowanie na granicy ówczesnej Republiki Weimarskiej ułatwiło starania władz miejskich o nadanie mu nowoczesnego wyglądu.
Architektura. W Zabrzu, które rozrastało się poprzez przyłączanie kolejnych gmin, zachowały się budynki, będące wcześniej siedzibami władz administracyjnych i samorządowych. Niektóre są bardzo ciekawe.
W Zabrzu, które rozrastało się poprzez przyłączanie kolejnych gmin, zachowały się budynki, będące wcześniej siedzibami władz administracyjnych i samorządowych. Niektóre są bardzo ciekawe.
Na początku ubiegłego wieku powstało w Zabrzu osiedle patronackie Huty Donnersmarck. Dziś mieszczą się tam siedziby Straży Pożarnej, Straży Miejskiej, szkoły językowej i mieszkania prywatne.
Prawie 3 tysiące nazwisk skatalogował Piotr Hnatyszyn, historyk z Muzeum Miejskiego w Zabrzu. Do tych zasobów mogą sięgać ludzie z całego świata.
Judaica. Prawie 3 tysiące nazwisk skatalogował Piotr Hnatyszyn, historyk z Muzeum Miejskiego w Zabrzu. Do tych zasobów mogą sięgać ludzie z całego świata.
Najstarsza dzielnica miasta, obchodząca swoje 770-lecie, jest tematem nowej wystawy w Galerii Café Silesia.
Kurier Biskupicko-Borsigwerski rozdawany był na wernisażu w Galerii Café Silesia w Zabrzu.