Końcówka roku nastraja do przemyśleń na temat przemijania.
Przemija bowiem postać tego świata 1 Kor 7,31
Przemijanie ukazane w przedmiotach codziennego użytku, strojach liturgicznych, odzieży...
Przemija też pycha tego życia. Niezastąpiony okazuje się ledwo pionkiem...
Przemija postać tego świata mówi Pismo święte. Właśnie przekonałem się o tym w sferze, w której raczej się o tym szczególnie intensywnie nie myśli.
Zbliżający się koniec roku liturgicznego przypomina nam o nadchodzącym końcu świata. „Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą” – mówi dziś do nas Jezus. Przemija nasze życie, przemija świat.
Bez perspektywy wiecznego życia w Bogu przemijanie byłoby czymś przeraźliwie smutnym.
O przemijaniu, kruchości ludzkiego życia i misterium śmierci mówił arcybiskup Wiktor Skworc.
W Starym Testamencie jest często obrazem tego, co przemijające i pozbawione wartości.
Piękno i przemijanie w rzeczach porzuconych przez człowieka zawiera w swoich pracach Aldona Mickiewicz.