Głębia możliwa do odkrycia w rzeczy codziennie mijanej.
Cudze chwalicie, swego nie znacie.
Opowieść o podziwianiu przyrody.
Spacer o zachodzie, który mnie zainspirował do refleksji.
Historia o morzu, które uczy pokory.
Warto dbać o własne serce, a chwile spędzone w samotności mogą być najpiękniejszą formą bliskości.
Moja osobista wędrówka życiowa to droga utkana z Bożego światła, na której codzienność splata się z wiecznością w cichym zachwycie serca.
Patrząc w niebo, czuję wewnętrzny spokój.
Odkrywanie i pielęgnowanie wiary w codzienności.
Każdy kolejny dzień jest nowym wspaniałym doświadczeniem i chociaż napotykamy wiele trudności, to niepoddanie się i dalsze trwanie w miłości pomaga nam zrozumieć życie oraz doświadczyć jego piękna.