W Roku Świętym – idąc za myślą bulli Franciszka Spes non confundit – warto zatrzymać się nad cierpliwością, która jest ściśle związana z nadzieją.
Niemożliwe staje się możliwe, gdy do akcji wkracza Bóg – to nie tani slogan reklamowy, ale rzeczywistość świata, w którym żyjemy. A nam, co pozostaje?
W ekonomii ludzkiej nie ma nic za darmo, zwykle chodzi o „coś za coś” – ja komuś – ktoś mnie. Ekonomia Boża ukazuje zupełnie inną logikę – łaska Boża jest darem darmo danym.
Tryptyk paschalny (2). Skoro Chrystus stanowi klucz do zrozumienia człowieka, to nasze najważniejsze pytania winniśmy kierować właśnie do Niego.
Zasady starego Przymierza, wypisane na kamiennych tablicach zostają pogłębione, by trafić wprost do ludzkiego serca.
Apostołowie Piotr i Paweł to dwa filary Kościoła, który założył sam Jezus Chrystus.
Miłość Jezusa inspiruje, wybudza z letargu, nie pozwala biernie przyglądać się potrzebom innych, ale wychodzić im naprzeciw z pomocą.
Opór wobec zmiany nie wynika z racjonalnych przesłanek, ale z przyzwyczajenia i komfortu.
Wdzięczność dzieje się w sercu człowieka, który ma świadomość obdarowania, a więc nie nosi w sobie poczucia samowystarczalności.
Chociaż wyznajemy w Credo: „Wierzę w grzechów odpuszczenie”, to mamy świadomość, że w świecie, wśród chrześcijan szerzy się kryzys świadomości grzechu i zanik poczucia winy.