Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Łk 17,15-16
Przez nią [litość serdeczną Boga naszego] z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić w stronę pokoju. Łk 1,78-79
Mam bowiem pięciu braci: niech ich [Łazarz] przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki. Łk 16,28
W Roku Miłosierdzia ta scena nabiera wyjątkowego blasku.
Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko Ci oddam. Mt 18,26
Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości.
W końcówce roku liturgicznego Kościół zachęca do wsłuchania się w Jezusowe zapowiedzi końca świata.
„Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej”.
"Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera (…). Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy". Łk 2,36-38