Proces kanonizacyjny śląskiej księżnej rozpoczął się 18 lat po jej śmierci, w 1243 roku. Po kolejnych 6 latach, w 1267 r., została ogłoszona świętą Kościoła, „patronką Polaków i orędowniczką wszystkich chrześcijan”.
Św. Jadwiga Śląska, stojąc u boku swego męża księcia Henryka, w odpowiedzialny sposób współdecydowała o losach Śląska. Dzięki twórczości Renaty Schumann lepiej poznajemy jej wielkość.
– Odnalezienie szczątków Henryka Pobożnego jest bardzo ważne dla procesu beatyfikacyjnego, szczególnie w kontekście ustalenia okoliczności śmierci księcia – uważa dr Anna Sutowicz, badaczka dziejów średniowiecza.
O braku kompetentnych poszukiwaczy tajemnic, Nysie Szalonej, czyli Kaczawie i bezlitosnych drewnojadach, z Arkadiuszem Mułą, historykiem sztuki, regionalistą i pasjonatem lokalnej historii rozmawia Roman Tomczak.
Do dziś nie wiemy, jak naprawdę wyglądał Henryk II Pobożny. Fakt, że przez osiem wieków przedstawiano jednak jego wizerunek, najlepiej świadczy, jak silna była pamięć o tym władcy.
O błędnych wyobrażeniach na temat średniowiecza z ks. prof. dr. hab. Józefem Paterem, dyrektorem Muzeum Archidiecezjalnego we Wrocławiu, rozmawia Jędrzej Rams.
Mądry władca, budujący chrześcijański ład na swych ziemiach, i odważny wojownik, gotów go bronić; ojciec gromadki dzieci, kochający mąż, który z żoną żył w głębokiej przyjaźni. Czy będzie ogłoszony błogosławionym?
"Szczególną patronką Śląska jako 'terenu mieszanego narodowo' jest św. Jadwiga, która u własnych synów patrzeć musiała, na tarcia narodowe, gdyż Konrad miał orjentację polską a Henryk niemiecką".