Dzisiaj śmierć to tabu, a na dodatek złamane – pisze Patricia Pearson w książce „Drzwi do nieba”. – Nie ma wspólnego języka do rozmowy o tym, kiedy ktoś umiera.
Te zdjęcia powstawały dzięki światłu padającemu w przeszłość. Obrazy pamięci jak w soczewce skupiają prawdę o ludziach, wydarzeniach, miejscach, do których chcemy albo powinniśmy wracać.
I to nie jedna! Bo w swojej najnowszej książce Tomasz Raczek przypomina nam filmy z żelaznego kanonu kina.
Jerzy Jarzębski, Natura i teatr. 16 tekstów o Gombrowiczu, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2007. Recenzja. Znak, 10/2007
Andrzej Hermanowicz prezentuje w swej książce chrześcijańską Atlantydę, świat Kościołów, które kiedyś stanowiły rdzeń chrześcijaństwa, a później prawie zniknęły z mapy świata.
Słowo „prorok” w odniesieniu do Richarda J. Neuhausa może wydawać się pretensjonalne. Ale po przeczytaniu tej książki już tak nie jest.
RECENZJA: Wojciech Mann, Rock Mann, czyli jak nie zostałem saksofonistą, Znak, Kraków 2010, ss. 220.
- Żadnej nagrody, żadnego medalu nie da się w sensie rzeczywistej wartości porównać z czytelnikiem, który płaci z własnej kieszeni za moją książkę.
Jeśli jedno zdanie w książce powoduje, że czytelnik zamyśla się nad swoim życiem, to znaczy, że jej napisanie miało sens.
Autorzy książki „Zobaczyć Boga”, pisząc o śmierci, zaglądają w stronę tajemnicy, ale nie głoszą łatwego pocieszenia rodem z supermarketu religii.