![][1]Jan Paweł II przyjął dziś przed południem patriarchę greckoprawosławnego Antiochii i całego Wschodu Ignacego IV Hazima. W serdecznym i braterskim słowie, skierowanym do gościa, którego nazwał rzecznikiem zbliżenia Wschodu i Zachodu na drodze dialogu teologicznego między Kościołem katolickim i prawosławiem, Ojciec Święty wyraził ubolewanie z powodu spowolni [1]: zdjecia/ignacyIV1.gif
Znany w całej Polsce katowicki ośrodek im. ks. Blachnickiego, kształcący wodzirejów zabaw bezalkoholowych, organizuje bezalkoholowego sylwestra. Podobną inicjatywę podjęto w Radomiu, w Warszawie u św. Anny
Do mężnego stawiania czoła i przezwyciężania różnego rodzaju pokus i zakusów złego ducha wezwał Jan Paweł II wiernych w rozważaniach przed modlitwą Anioł Pański w niedzielę 17 lutego na Placu św. Piotra w Watykanie.
Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów wydała "Dyrektorium na temat pobożności ludowej i Liturgii". Ocenia ono pozytywnie wiele przejawów tej pobożności, np. udział w pielgrzymce czy dotykanie krzyża lub obrazu świętego.
Modlitwa w intencji papieskiej pielgrzymki do Polski w sierpniu br. była głównym wątkiem uroczystości ku czci św. Stanisława Biskupa i Męczennika, która odbyła się 12 maja w Krakowie. Zgromadziły one kilkadziesiąt tysięcy wiernych, którzy przeszli w tradycyjnej procesji z relikwiami św. Stanisława z Wawelu na Skałkę.
Raport bieżący wydany przez Stolicę Apostolską na podstawie ok. 75 wypowiedzi i dokumentacji otrzymanych do 30 października 1985 r. od 75 regionalnych i krajowych Konferencji Episkopatów
Poznać ich można od razu. Ogolone głowy, żółte lub pomarańczowe hinduskie szaty, egzotyczne instrumenty, monotonny, choć melodyjny śpiew, rozdawane za darmo wegetariańskie potrawy.
Jednym z najpopularniejszych polskich zwyczajów jest śmigus-dyngus – polewanie się wodą w Poniedziałek Wielkanocny. Ale w niektórych miejscowościach zachowały się też inne ciekawe tradycje.
Nigdzie na świecie obchody Wielkiego Tygodnia nie są tak rozbudowane jak w Hiszpanii. Przyczyną są trzy cechy narodowe Hiszpanów: duża religijność, zadziwiająca trwałość dawnych obyczajów, które w innych krajach już zanikły oraz upodobanie do celebrowania w sposób bardzo widowiskowy wszelkich świąt.
Wielki Piątek to najsmutniejszy dzień w roku również w ludowej obyczajowości. Tak o tym pisze Z. Kossak (Rok polski. Obyczaj i wiara, Warszawa 1958): "Na wsi dzień śmierci Chrystusa był dniem przejmującym grozą i smutkiem. Ludzie z lękiem myśleli o tym jak straszny i groźny jest świat, gdy Bóg nieobecny, spoczywa w grobie...".