Jakiś czas temu oglądałam kapitalny spot promujący aktywność zawodową kobiet.
Spot promujący Polskę jest całkiem zręczny. Szkoda tylko, że ktoś chciał przedobrzyć i wyszło... zygzakowato.
Znana dziennikarka, prezeska fundacji i matka czternaściorga dzieci. Co je łączy? Pasja do biegania.
Stawianie sprawy tak, jakby od dobrego liceum uzależnione było całe dorosłe życie, jest absurdalne, w dodatku kłamliwe i szkodliwe.
Jaś, Franek, Maurycy i inni. Opiekują się nimi świetne ciocie, dla których praca w przedszkolu jest... czymś więcej niż pracą.
Gdybyśmy potrafili mówić tylko dwa słowa – „tak” i „nie”, świat byłby spokojniejszy, prawdziwszy i uczciwszy.
Każdy ma moc. I Kacper, który potrafi słuchać. I Dorota, która z mocą czeka na nowy pokój w nowych kapciach. I siostry Elwira i Benedykta, mocne w słabości, by zbudować wielki dom…
Gdy Klara Wacik daje śmieszne lekarstwo, można zapomnieć o bólu. A gdy jeszcze można nauczyć się sztuki cyrkowej, zapomina się o wszystkich chorobach.
Człowiek jest piękny nawet wtedy, gdy zapomina, jakim był i jest wspaniałym, dobrym człowiekiem.
Zjeżdżają z wielkiej Szymoszkowej. Szusują do dobrej zabawy i… przyszłości.