Tysiące mężczyzn wybierało życie w celibacie, zanim to stało się obowiązkowe. Na Pustyni Judzkiej, w jednym z najgorętszych miejsc na Ziemi, w pierwszych wiekach chrześcijaństwa kwitło życie monastyczne.
W II niedzielę Wielkiego Postu w Kościele w Polsce obchodzić będziemy Dzień Modlitwy, Postu i Solidarności z Misjonarzami. O tym, co pociąga ludzi do pracy misyjnej mówi o. Tomasz Podrazik.
Co roku katolicy z Bouar, ale nie tylko oni, wędrują na pustynię, aby pokutować, modlić się, spowiadać i w ten sposób przeżyć lepiej cały Wielki Post.
Kiedyś kutry rybackie poławiały tam jesiotra. Dziś to groźna, wielka pustynia.
Skąd się wziął Wielki Post i czy od początku wyglądał tak samo? Od kiedy chrześcijanie praktykują jego przeżywanie? I czy liczba 40 dni, kojarzona zwykle z Wielkim Postem, zawsze była punktem odniesienia dla tego okresu?
Dlaczego sentencje ojców pustyni przeżywają dziś prawdziwy renesans i okazują się bezcenną wskazówką nawet dla tych, którym słowo „Abba” kojarzyło się dotąd jedynie z refrenem „Dancing queen”? Na czym polega ich fenomen?
Zofia Kossak-Szczucka nazwała ją duchową siostrą św. Teresy z Lisieux. Inni mówili, że jest „różą pustyni”, „aniołem szpitali”, „perełką”.
Wydarzenia, organizowane w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan w diecezji gliwickiej.
90 lat temu, w wydaniu „Gościa Niedzielnego” na 14 stycznia 1934 r., czytelnicy poznali poruszającą historię młodej Polki, której „cichy grób w piaskach pustyni afrykańskiej zagubiony – chlubą rodaków”.
Niebywałe! Bóg stworzył nas na swój obraz. A potem sam stał się do nas podobny.