Chciwość, czyli okradanie siebie z bogatego człowieczeństwa

Społeczne obowiązki własności prywatnej

Wynikające z posiadania prawo do użytkowania i dysponowania dobrami nie jest nieograniczone. Kościół od wieków stał na straży własności prywatnej: targnięcie się na tę własność w postaci kradzieży, podpalenia itp. traktowane było w kategoriach grzechu i obłożone z tej racji surowymi sankcjami kościelnymi. Nie znaczy to jednak, że Kościół stał na stanowisku zupełnej dowolności w dysponowaniu, w szczególności dla celów osobistej konsumpcji, tą własnością. Obżarstwo i pijaństwo uważane były za grzech niezależnie od pozycji społecznej jednostki[1].

Mk 10, 17-23 (o bogatym młodzieńcu)

Odkryć piękno miłości

Aniołowie są wśród nas.

Formacja duchowa cd: Rachunek sumienia.

Przykazania kościelne: 5. Troszczyć się o potrzeby wspólnoty Kościoła.

Wykorzenić obłudę z siebie.

"Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię"

VIII przykazanie Dekalogu

Badajcie duchy