Krew ogromnej świni, złożonej w ofierze Zeusowi, zalała ołtarz Jedynego Boga i zwoje Tory. Król Antioch IV Epifanes, sprawca tego zbezczeszczenia świątyni jerozolimskiej, kazał też ustawić w niej posąg Zeusa.
Tam, gdzie jest w większości buddyści nie cofają się przed stosowaniem przemocy.
Każdy chrześcijanin, który świętuje tajemnicę zmartwychwstania zaproszony jest do kontemplacji oblicza Zmartwychwstałego Pana. Kontemplować to nic innego, jak uważnie wpatrywać się „oczyma serca”.
To nie pierwsza i z pewnością nie ostatnia biografia Gaudíego. Patrick Sbalchiero sportretował geniusza architektury, akcentując wątki związane z religijnością twórcy bazyliki Sagrada Família w Barcelonie.
Zanurzyli się w muzyce, która bije z głębokich źródeł. Stwarzają coraz więcej okazji, by z nich zaczerpnąć – w czasie Wielkiego Postu i nie tylko.
Wielki wpływ na jego twórczość miała pewna prudniczanka.
W krakowskim Instytucie Cervantesa, zajmującym się propagowaniem języka i kultury hiszpańskiej, zaprezentowano książkę pt. "Sztuka i wiara. Programy ikonograficzne w Sewilii w XVII i XVIII stuleciu". Jej autorem jest ks. prof. Andrzej Witko, szef Katedry Historii Sztuki Nowożytnej w Instytucie Historii Sztuki i Kultury Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II.
Dzisiaj pożółkłe strony poszczególnych numerów pisma oraz archiwalne materiały obrazujące prace jego redaktora są cennym źródłem poznania realiów II Rzeczypospolitej i funkcjonowania katolickiej wszechnicy.
Apel kierują do zwierzchników największych Kościołów chrześcijańskich.
„Można wyznać grzechy przed świeckim, a nawet przed kobietą”. To fragment z akt synodalnych biskupa krakowskiego Nankera z 1320 r. Średniowieczne debaty o sakramencie pokuty i pojednania to jeden z najmniej znanych wątków w historii Kościoła.