Wypowiedź bp Ignacego Jeża o Janie Pawle II opublikował we wtorek, 16 października, Nasz Dziennik.
Wiedział, że powołaniem kapłana jest prowadzenie ludzi do zbawienia, w tym celu sięgał po najnowocześniejsze, jak na jego czasy, środki przekazu.
„Gdy się skończą dni tułaczki, gdy legną szatańskie siły kuszące się o panowanie nad światem – odnowimy swe śluby na Jasnej Górze, a śluby te wygnańcze chcą Polski lepszej, naszej, świętej, opromienionej błogosławieństwem nieba”
Leszek Śliwa z Walencji, 8-9 lipca 2006 r.
Integralny tekst homilii abp. Wiktora Skworca wygłoszonej w katowickiej katedrze podczas Mszy św. za ojczyznę.
Jak „opowiedzieć” o kard. Stefanie Wyszyńskim? Dla starszych jest mężem stanu, bojownikiem w walce z komunizmem, niekoronowanym królem Polski. Młodzi mogą w nim odkryć człowieka głębokiej wiary, pokornie przyjmującego – zdawałoby się – przerastające go zadania, stojącego w obliczu konfliktów i niełatwych wyborów.
O pokój za naszą wschodnią granicą i ustanie rosyjskiej agresji modlą się katolicy także w ramach inicjatyw ekumenicznych.
Obchody Millennium Chrztu Polski oraz poprzedzająca je Wielka Nowenna (1957–1965) były duchową kuracją narodu po latach stalinizmu. Szykanowany Kościół pod wodzą Prymasa Tysiąclecia odniósł moralne zwycięstwo.
Styczeń 1987 r. Biskup B. Pylak oraz władze KUL pisemnie zapraszają Jana Pawła II do Lublina. Wiadomość rozchodzi się lotem błyskawicy. Uniwersytet, miasto i cała diecezja zaczynają żyć nadzieją na spotkanie, ale nikt w planach nie wspomina o wizycie w katedrze.