Powinniśmy uczyć, jak harmonijnie łączyć kontemplację i działanie, modlitwę i pracę, kaplicę i warsztat, oratorium i biuro.
Pewne formalne przemiany dzieją się na naszych oczach jako Boży dopust. Do nas należy zachowanie kultu „w Duchu i w prawdzie”.
Wierzymy, że modlitwa realnie wpływa na rzeczywistość, bo Bóg interweniuje w losy świata.
Celem posługi duszpasterskiej nie jest odpowiadanie na subiektywne potrzeby ludzi, lecz zaspokajanie pragnień Boga.
Wybór drogi kapłańskiej to zgoda na przeciętność w życiu doczesnym i pragnienie świętości w życiu wiecznym.
Osiem błogosławieństw to obietnice składające się na dokument czułości Boga do człowieka, który jest zraniony grzechem, ale chce kochać.
Te piękne zebry żyją w Narodowym Ogrodzie Zoologicznym na Sri Lance.
Kiedy wielu okrzyknęło upadek katolickiej Irlandii, niewielka grupa mnichów trwa na modlitwie o świętość dla duchowieństwa.
Nie ma dziś już instytucji proroka, ale są np. ludzie, którzy dzięki szczególnej wrażliwości na sprawy Boże widzą jakby więcej.
Zdarza się, że kiedy na poziomie deklaracji powstrzymuje-my się od oceny, zaczynamy afirmować nie tylko grzesznika, ale także grzech.