Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego | Od najstarszego do najnowszego »
Wyszukiwanie obejmuje wszystkie serwisy
wybierz serwis, który chcesz przeszukać »
Wśród psalmów śpiewanych w czasie Mszy świętych przeważają pieśni pochwalne, pełne radości i uwielbienia Boga.
Psalm 122 (121) to okrzyk na cześć Boga-Króla w osobie Jezusa Chrystusa. Jest on także okrzykiem wstępujących ku świątyni pielgrzymów.
Królewskie Jeruzalem! W tym określeniu zlewają się w jedno dwie idee.
Autor psalmu nie pyta, kiedy sprawiedliwość zwycięży. On już jest pełen radości. I śpiewa, że Pan nadchodzi i będzie sądził świat sprawiedliwie.
Psalm 17 (16) to lamentacja niesłusznie prześladowanego.
Boże królowanie jest łagodne, miłosierne, dobre i święte.
Psalm 34 (33) jest pieśnią króla Dawida. Króla, który w tym momencie był kimś bardzo mizernym. Cóż mu zostało, jak tylko w chwili zagrożenia udawać szaleńca?
Czym są psalmy? Bożą poezją? Szkołą modlitwy? Utworami objaśniającymi złożoność egzystencji i niosącymi pocieszenie?
Jerozolima - górami otoczona, na górach położona. Od nadmorskiej równiny wysoko wspiąć się trzeba, od strony Jordanu - jeszcze wyżej. A potem ostatnie już stopnie wspinania się na samo świątynne wzgórze.
Psalm 98 (97) zaczerpnięty jest z tej części psałterza, w której znajdujemy szereg pieśni wzywających do wspólnego uwielbiania Pana. Różne są w nich motywy tej radości.