Dla wierzących, wątpiących i poszukujących

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 40 z 43 Następna strona Ostatnia strona

Tegoroczne uroczystości odbyły się w gospodarstwie Katarzyny i Piotra Bugowskich.

Sami z siebie nic nie możemy

– Naucz nas, Panie, dzielić się tym, co otrzymujemy od Ciebie – prosili rolnicy.

Przybyli na wernisaż z zaciekawieniem oglądali eksponaty.

Małe dzieła sztuki

Historia Prus Wschodnich przedstawiona na znaczkach pocztowych.

► Wydarzenie zakończyła procesja eucharystyczna wokół kościoła.

Wiara, która rozświetla mrok

– To wymowny przykład wielkodusznego przylgnięcia do Chrystusa – mówił ks. Cezary Lipka.

Dojrzałość w Chrystusie

Tu nie są ważne emocje, ale budowanie więzi z Bogiem. Emocje bowiem często zakrywają przed nami łaski, jakich doświadczamy, a tutaj widać dokładnie, czym obdarowuje nas Bóg.

▲ Burmistrz Wiesław Śniecikowski prezentuje broszurę o mieście i regionie, którą przygotowali wolontariusze, pasjonaci lokalnej historii.

By lepiej służyć mieszkańcom

– Takie miejsce było tu bardzo potrzebne – mówią pasłęczanie.

Często nie przychodzi nam do głowy, jakie tajemnice kryją tereny, po których z chęcią spacerujemy.

Zakątki tętniące historią

Dziś już nawet trudno wyobrazić sobie, że w tym opuszczonym miejscu kiedyś był prawdziwy kurort.

Dziewiąte nabożeństwo przypada w maju. Dodatkowe, podsumowujące, odbędzie się 4 czerwca.

9 miesięcy przy Sercu Pana Jezusa

– Słyszę świadectwa, że te spotkania są potrzebne. Duch Święty działa, jest moc – mówi Magda z grupy MySłowni.

▼ Ze względu na panujące obostrzenia uroczystości odbywały się oddzielnie.

Zaufajcie Matce Pana

Zwracając się do nowo wyświęcanych, pasterz diecezji elbląskiej przypominał, że posługa kapłana przynosi dobre owoce dopiero po pewnym czasie.

– W tej Eucharystii dziękuję Panu Bogu za dar sakramentu kapłaństwa, za lata posługiwania kapłańskiego, za wierność powołaniu i trwanie – mówił ks. Walenty Szymański podczas jubileuszowej Mszy św.

Wymaga od siebie

Za jubilatem pół wieku posługi, również w okresach, które można by nazwać czasem burzy.

Po co człowiekowi wspólnota?

Najważniejsze, by nie stracić z oczu Jezusa Chrystusa.