Świeca gromniczna była środkiem nie tylko chroniącym przed niebezpieczeństwami związanymi z pogodą i dzikimi zwierzętami. Fakt posiadania jej w domostwie powodował, że wszystkie wpływy z zewnątrz i obcy nie miały do niego dostępu.
Obraz łączy dwie uroczystości, które odbyły się 40 dni po narodzeniu Chrystusa – Jego ofiarowanie i rytualne oczyszczenie Maryi.
Czterdzieści dni po Bożym Narodzeniu Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. W tym dniu, jak podaje Ewangelia, Maryja i Józef ofiarowali swego pierworodnego Syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej.
– Jako dziecko mieszkałem na wsi kaszubskiej. Gdy nadciągała burza, a niebo przecinały błyskawice, ciocia brała tę świecę, zapalała i stawiała przy oknie – opowiada Jerzy Nacel, popularyzator kultury Kaszub.
Rozśpiewani górale z Pisarzowic i dwie ekipy chórzystów z Bielska-Białej odwiedzili 2 lutego górali spod Baraniej Góry!
Liturgiczna tradycja Kościoła splata się z pobożnością ludową w sposób nieraz zaskakujący. Co święto Ofiarowania Pańskiego ma wspólnego z wygłodniałymi wilkami?
Biskup legnicki porównał osoby poświęcające życie Bogu do odgromników, które wprowadzają pokój.
Centralnym obchodem Roku Życia Konsekrowanego w diecezji płockiej, była Msza św. pod przewodnictwem abp. Celestino Migliore w katedrze i spotkanie z zakonnicami i zakonnikami Kościoła Płockiego.
Niech ta świeca będzie wyzwaniem, za którym przychodzi miłość.