Okres zwykły

Między wczoraj a jutro

Kto zamyka się w swojej przeszłości, zamyka się w pokoju z zatrutym powietrzem. I zapewne udusi się w nim, jeśli nie otworzy okna na obecną rzeczywistość – jedyną, która może go dotlenić.

Post i pokusa - niecodzienne zestawienie?

Zwymyślany Ojciec Pio

Już pierwsze oszczerstwo omal nie zrujnowało mu życia. Miał piętnaście lat i marzył, by wstąpić do zakonu. Ktoś przysłał anonim, że pobożny ministrant i kandydat na księdza uprawiał miłość z córką zawiadowcy stacji. Proboszcz nie dopuścił go do ołtarza i zagroził, że nie wystawi opinii koniecznej do przyjęcia do nowicjatu. Dopiero po kilku dniach kłamstwo zostało zdemaskowane, oszczerca ujawniony, a ofiara przywrócona do łask. Niewiele brakowało, a nie byłoby najbardziej znanego świętego dwudziestego wieku.

Będę świętą od ciemności

Rozmowa z ks. Brian Kolodiejchukiem, przełożonym generalnym Misjonarzy Miłości i postulatorem procesu kanonizacyjnego Matki Teresy.

O posłuszeństwie w Kościele

Gdzie nie ma posłuszeństwa, tam nie ma cnoty. Gdzie nie ma cnoty, tam nie ma dobra, nie ma miłości, a gdzie nie ma miłości, nie idzie się do nieba. (św. Ojciec Pio)

Teologia o tym, kim chce być człowiek

Filozofia pojmowana jako krytyczna wiedza rozumowa pyta zasadniczo o rzeczywistość doświadczaną i ujmowaną jako całość – pyta o „horyzont całości”. Klasyczne ujęcie filozofii wskazuje na nią jako na postawę otwartości na poszukiwanie i pragnienie mądrości. W ostateczności dążenie to prowadzi do partycypacji w Prawdzie. Filozof stawia pytanie, a poszukując na nie odpowiedzi tworzy określony system myślowy wraz ze specyficznym językiem i terminologią.

Pasterze wygnani

Dwaj biskupi z Płocka - Wincenty Teofil Popiel i Adolf Piotr Szelążek zapłacili wysoką cenę za to, że niezłomnie wierzyli. Ich dramatyczne historie przypomniał niedawno bp Piotr Libera: „Potrafili oni bowiem trwać niezłomnie przy Jezusie Chrystusie i łączyć swoje cierpienia z Jego krzyżem” - powiedział w katedrze o swych poprzednikach.

Matki „olbrzymów”

Trzy kobiety pobudowały trzy zamki, zwane też twierdzami. Żaden z nich nie miał murów, a wszystkie razem pomieściły miliony dusz. Tak mogłaby się rozpoczynać baśń. Ale to nie baśń, tylko historia „z krwi i kości”: trzech kobiet, które stały się matkami duchowych dzieł.

Czy był kiedyś wśród nas jakiś Tischner?

Dlaczego tam, gdzie był, pojawiały się tłumy? Dlaczego po jego mszach, rekolekcjach, wykładach ustawiały się kolejki ludzi, którzy chcieli z nim porozmawiać o życiu, o Bogu, o Kościele, o nieszczęśliwej miłości, o swojej trudnej młodości?