Kiedy wspominają swoją Wielkanoc w dzieciństwie, widzą w tych obrządkach i obyczajach coś więcej. To było święto na cześć Chrystusa Odkupiciela i rodziny.
Urodził się na Zamojszczyźnie w roku 1933 we wsi Wólka Łabuńska, więc z mlekiem matki wyssał fascynację tradycją, obrzędami ludowymi i obyczajami.
[Biskupi z całego świata chcą ograniczyć swobodę obyczajów i wykorzenić nadużycia w liturgii.][1] [1]: http://info.wiara.pl/index.php?grupa=4&art=1123838847
Czy zdążymy z naprawą zarówno społeczną jak i religijną rodziny? Przed czym mamy zdążyć? Przed ostatecznym załamaniem się europejskiej tradycji, kultury, obyczaju, państwowości.
Zmieniły się mentalność, obyczaje, dyscyplina, etos pracy, religijność. Na wszystkich wywierają wpływ filmy i moda. Jakie metody stosować w duszpasterstwie?
Ojczyzna to rodziny, gdzie dziadkowie, matki i ojcowie zachowywali polski język i obyczaje. Gdzie uczyli: „Kto ty jesteś? Polak mały”.
Co kraj, to obyczaj, a raczej – co region, to inna. Zdobiona wstążkami, bibułą, suszonymi albo świeżymi kwiatami. Niewielka albo większa niż dom jednorodzinny.
Warsztaty obyczajów i pisma żydowskiego, targ żydowski i degustacja potraw zaplanowano w ramach rozpoczynającego się w piątek w Chęcinach VI Festiwalu Kultury Żydowskiej.
Terminem tym określa się osoby, a czasem i całe grupy, które choć nie mają żydowskich korzeni, przyjmują judaistyczne obrzędy, obyczaje, wierzenia, czy ideały.