Dla wierzących, wątpiących i poszukujących

Jego Kielich

Cierpienie świadków Chrystusa jest największym znakiem Ewangelii. W serca tych, którzy na nich patrzą, pada ziarno życia.

Bóg płacze nie tylko dlatego, że został opuszczony. Płacze także (a może bardziej?) dlatego, że ta decyzja przyniesie nam cierpienie.

W sensie biologicznym żyję. A jednak moje życie się zmieniło. Zmieniło się tak bardzo, że mogę powiedzieć: śmierć mam już za sobą.

Trzeba było, by usłyszała pytanie: Kogo szukasz? Trzeba było wyznania miłości. Trzeba było w końcu, by usłyszała swoje imię...

Bóg się nie ukrywa. Daje znaki Swojej obecności. Także wtedy, gdy o nie prosimy. Pytanie tylko: dlaczego o nie prosimy?

Bóg nie oczekuje od nas perfekcji. Samowystarczalności. Jest wszechmogący, więc wszystko oszczędza. I nie tylko oszczędza...

Zbyt mało wiem o drugim człowieku. A choćbym i wiedziała wszystko, zbyt mało kocham. Nie moją rzeczą jest osądzanie. Ja mam tylko iść za Nim.

Może to mnie trzeba tych wielu powtórzeń. Kruchych jak ludzkie zapewnienia. Już teraz na zawsze… Już się zmienię, zobaczysz…

To nie inni mają „zespolić się w jedno”. To do mnie wezwanie. I dotyczy zwłaszcza tych, którzy budzą moją irytację i którzy mnie ranią.

Uwierzyć, że Bóg kocha moich bliskich o wiele bardziej niż ja. Nie pozwoli im zginąć. Ostrzec – powierzyć Bogu – i odejść…