Wspólnotowy charakter Kościoła objawia się w Liturgii Godzin
Dwie kluczowe "godziny" dnia to tak naprawdę Jutrznia i Nieszpory, czyli wschody i zachody słońca. Brzask poranka oznacza świt światła i kładzie kres związanej ze snem nocnej ciszy, będącej konfrontacją człowieka z jego kruchością, wywołująca drżenie przed przeznaczeniem śmierci i czekającą go ciszą. Jeśli noc jest czasem drżenia i oczekiwania, poranek, wraz ze zwycięstwem światła nad ciemnością, jest obietnicą nowości i rozpala nadzieję. Zaś zakończenie dnia o zachodzie słońca nawiązuje raczej do tajemnicy krzyża Pana.